του
ΧΡΟΝΗ ΒΑΡΣΟΥ
Φιλολόγου-Ιστορικού ερευνητή
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία (τεύχος 313, Σεπτεμβρίου 2023)
Η τεράστια πολεμική προσπάθεια που κατεβλήθη από τους Έλληνες την περίοδο 1828-1829 συχνά παραγνωρίζεται και αποσιωπάται χάριν του μυθεύματος της ξένης παρέμβασης και «σωτηρίας». Μετά τη ναυμαχία του Ναβαρίνου το μελλοντικό αυτόνομο ελληνικό κράτος κινδύνευε να περιοριστεί αποκλειστικά στην Πελοπόννησο. Με την έλευση του Καποδίστρια και την κατάλληλη στρατιωτική ανασυγκρότηση και πολεμική προπαρασκευή, ύστερα από επίμονους και αιματηρούς αγώνες δύο ετών, απελευθερώθηκε η Στερεά μέχρι τον Σπερχειό ποταμό. Το εγχείρημα δεν ήταν καθόλου εύκολο, δεδομένου ότι οι τουρκικές φρουρές στην περιοχή ήταν εξαιρετικά ισχυρές και η βρετανική διπλωματία αντιδρούσε σφόδρα στην επέκταση των ελληνικών συνόρων βορείως του Ισθμού. Εν τούτοις οι αλλεπάλληλες στρατιωτικές νίκες των Ελλήνων, οι εξαιρετικοί διπλωματικοί χειρισμοί του κυβερνήτη και η αξιοποίηση του ρωσσοτουρκικού πολέμου που ξέσπασε τον Απρίλιο του 1828, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την ενσωμάτωση του συνόλου της Στερεάς στο ανεξάρτητο πλέον ελληνικό κράτος.